Dwanaście miesięcy

Witam Was serdecznie i ciepło.
Jutro ostatni dzień roku i tak jakoś wzięło mnie na wspomnienia. Ot, zwykłe przemijanie. Dwanaście miesięcy przeminęło tak szybko. Wróciłam wspomnieniami do zdjęć z ogrodu robionych w trakcie kończącego się roku. Jeśli macie ochotę powspominać razem ze mną, to serdecznie zapraszam.

Styczeń

Nie było zimy w grudniu i właściwie w styczniu też jej nie było. Temperatury dodatnie i zero śniegu. Ogród wyglądał jak wczesną wiosną, zaczynała się wegetacja. Tak wyglądał na przykład pigwowiec (zdjęcie zrobione 6 stycznia 2014 r).

a na różach pojawiały się pierwsze listki

Końcem stycznia temperatura spadła poniżej zera i poprószyło lekko śniegiem.

Luty

Śnieg długo nie leżał. Temperatura balansowała w okolicach zera a słoneczko na bieżąco topiło niewielkie ilości śniegu. To chyba jedyne zdjęcie na którym widać ośnieżony ogród.

W drugiej połowie lutego zaczęło się robić coraz cieplej.
23 lutego pojawiły się pierwsze krokusy

i zaczęły z ziemi wychodzić tulipany!

Wszystko wskazywało na to, że wiosna zaczyna się na dobre.

Marzec

Zieleń nabierała szybko soczystego koloru. 9 marca pojawił się pierwszy, wiosenny irysek.

Potem było już tylko piękniej! Pierwszy tulipan:

i pierwszy hiacynt:

Końcem marca zakwitły forsycje

Kwiecień

Tu zaczynają się już schody - trudno wybrać kilka zdjęć, żeby pokazać najpiękniejsze chwile w ogrodzie. Pozwolę sobie więc wspomnieć kwitnące tawuły szare:

- pigwowca:

i oczywiście tulipany!

Do tego kwitnący floksikami ślimak

Maj

Maj to przede wszystkim azalie i rododendrony

łany kwitnących smółek

kępy liliowców

i cudne orliki

Czerwiec

Ten miesiąc należał zdecydowanie do piwonii

i róż

Lipiec

Lipiec to tawuły i tawułki

lilie

powojniki

i pachnąca lawenda

Sierpień

Kwitną miliny

juki

i floksy

Wrzesień

Ogród wciąż jest kolorowy

i szumiący trawami

Październik

Delikatny zapach jesieni i poranne mgły

a w słońcu ostra czerwień liści

Listopad

Przybywa brązów, ubywa liści:

Ostatnie róże i wciąż kwitnące zatrwiany

Grudzień

Jeszcze w połowie grudnia było tak:

Dzisiaj ogród śpi pod białą pierzynką

Wkrótce znów zaczniemy odliczanie i wszystko zacznie się od początku.

Przywitajmy ten Nowy Rok z nowymi nadziejami. Niech Wasze ogrody zachwycą Was kolorami i dostarczą nowych wspaniałych wzruszeń przez cały kolejny sezon.

Dziękuję że byliście ze mną w starym roku i mogłam się z Wami dzielić swoimi radościami.

Przyjmijcie moje serdeczne i szczere życzenia na nadchodzący Nowy Rok.

Poświątecznie i biało...

Witam po Świętach!
Minęły Święta, jak co roku zbyt szybko i nastał spokój. Przez ostatnie dni wiało niemiłosiernie. Wczoraj zaczęło sypać. Chwilami śnieg padał prawie poziomo i wirował w świetle latarni. A dziś poranek taki spokojny, jakby wszystko zamarło! Nie poruszają się gałęzie drzew, nie kołyszą się kępy traw. Nawet ptaków nie widać. Przyprószone na biało rośliny w ogrodzie połyskują delikatnie. Jest minus 10 stopni. Prawdziwa zima. Zachwycona tym niecodziennym widokiem zrobiłam kilka zdjęć z okna. Wiem, że to lenistwo ale w domu cieplutko i przytulnie i zupełnie nie mam ochoty wychodzić na mróz. Czas na odpoczynek.

Na tawułkach przy tarasowych schodach zawiesiliśmy mnóstwo migających światełek. Na zdjęciu niestety słabo je widać. Najpiękniej wyglądają po zmroku - zarówno na zewnątrz jak i z wnętrza domu.

A w domu nastrój nadal świąteczny i ciepły. Cieszy widok kolorowej choinki i dekoracji w różnych kątach domu. To one pozwalają na zatrzymanie choćby jeszcze na kilka dni świątecznej magii.

Z całego serca dziękuję Wam za wspaniałe świąteczne życzenia i życzę miłego wypoczynku po świątecznych wrażeniach!

Choinka bożonarodzeniowa

         Wiele lat temu, kiedy nie było jeszcze samochodów, komputerów ani telewizorów ludzie żyli bardzo prosto. Ich dnie wypełniała ciężka praca od świtu do wieczora, od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Trzeba było przecież zgromadzić zapasy na długie i mroźne zimy, kiedy to ludzie odpoczywali po trudach całego roku.
Można by pomyśleć, że takie długie zimowe wieczory musiały być strasznie nudne, ale nic bardziej mylnego. Kobiety tkały cieple ubrania, mężczyźni dbali o to by w piecu zawsze płonęły drwa, a później długo gawędzili i opowiadali sobie niezwykłe historie. Tak mijały zimowe dni, a wszyscy z niecierpliwością wyczekiwali Bożego Narodzenia. Wtedy spotykali się z krewnymi, chodzili razem do kościoła, a później oglądali różne misteria biblijne.
Tak było też w Alzacji gdzie mieszkał Pierre z rodziną. Ze wszystkich bożonarodzeniowych misteriów najbardziej lubił to o Adamie i Ewie. Uwielbiał patrzeć na scenę przedstawiającą przepiękny ogród z rajskim drzewem obwieszonym jabłkami. Drzewo ze swoimi zielonymi listkami i czerwonymi owocami napełniało radością wszystkich widzów. Przypominało o tym, że po zimie przychodzi wiosna, wszystko rozkwita, odradza się na nowo. Pierre marzył by ta radość trwała dłużej niż tylko w czasie przedstawień, bardzo chciał by wypełniła jego domostwo. Niestety jego chata była mała i nie pomieściłaby aktorów nie mówiąc już o całej scenie.
Chłop długo myślał nad tym problemem, aż w końcu wpadł na pomysł.
- Znajdę jakieś małe drzewko i przyniosę je do domu. Będzie nam przypominało misterium i radość jaką w jego czasie czujemy - powiedział do żony.
To powiedziawszy wyszedł przed chatę i zaczął się rozglądać w poszukiwaniu odpowiedniego drzewa. Niestety wszystkie jabłonie w jego sadzie zgubiły już swoje liście i na próżno było szukać na nich zieleni. Wtedy jego wzrok przykuła mała, iglasta jodełka. Na tle białego śniegu i zimowej szarówki wyglądała jak wiosenny przebiśnieg.
Pierrowi zabiło mocniej serce. Jodełka nie przypominała rajskiego drzewa, ale wiedział, że musi ją zabrać do domu, do swojej rodziny. Po chwili był już w chacie i ustawiał jodłę w pobliżu okna.
Żona Pierra bardzo się ucieszyła z ozdoby chaty, ale wciąż mówiła, że co to za rajskie drzewko bez rajskich owoców. Mężczyzna postanowił temu zaradzić. Z domowej spiżarni przyniósł kilka czerwonych jabłek i worek orzechów zgromadzonych jako zapasy na zimę. Przywiązał do nich kawałek sznurka i zawiesił na jodełce. Kilka ozdób wykonał też ze słomy lśniącej jak złoto.
Drzewko wyglądało przepięknie.
Ponieważ był to okres Bożego Narodzenia wielu krewnych, sąsiadów i przyjaciół odwiedzało chatę Pierra. Wszyscy nie mogli się nadziwić niezwykłej ozdobie domu, jednak każdy kto posiedział przy drzewku rozmawiając z gospodarzami wychodził radosny i pełen spokoju. Rodzina Pierra postanowiła, że od tej pory co roku będą stawiać w chacie przystrojone drzewko. Za ich przykładem poszło wielu, którzy odwiedzali ich w czasie tych świąt.
Zwyczaj ten rozprzestrzeniał się od wioski do wioski, od miasta do miasta, od jednego kraju do drugiego i dziś niemal w każdym domu na świecie w czasie Bożego Narodzenia widzimy pięknie przystrojone, pachnące i mrugające kolorowymi światełkami choinki.

Miękkich płatków śniegu za oknem,

ciepłych bamboszy przy pachnącej choince

i sypiącym iskrami kominku,

a także wymarzonych prezentów i spokoju w sercu!

Wesołych Świąt Kochani!

Czy to grudzień?

Witam wszystkich bardzo ciepło!
Mamy prawie połowę grudnia a zimy jak nie było tak nie ma. Śniegu w tym roku jeszcze nie widziałam i wszystko wskazuje na to, że i Święta białe nie będą. W zasadzie za zimą nie tęsknię.
Dzisiejszy dzień wstał jasny i przejrzysty. Słoneczko pięknie świeciło a na termometrze w południe było 10 stopni. Miałam ochotę pozawijać w końcu róże i różaneczniki ale zrezygnowałam, jest zbyt ciepło. Widok ogrodu trochę mnie zdziwił - zieleń nabrała soczystej barwy i jakby znów przybyło kolorów. Jeszcze tydzień temu było szaro i smutno. To pewnie zasługa słońca i wysokiej jak na grudzień temperatury. Zrobiłam kilka zdjęć z okna sypialni - tak na szybko, bo przecież to przedostatnia sobota przed Świętami czyli najwyższy czas na generalne porządki.

Czy to wygląda na grudzień w ogrodzie? Nawet trawniki są zieleniutkie!
Serdecznie pozdrawiam i życzę Wam miłej niedzieli.

Tytoń ozdobny

Witajcie kochani.
No to nam przymroziło! Może temperatury jeszcze nie szokują ale od kilku dni mocno wieje i odczucie zimna jest spotęgowane. Śniegu jeszcze nie widziałam. W ogrodzie nie byłam już ponad tydzień. Wczoraj podglądałam sobie z okna ale nie udało mi się zmobilizować i wyjść z aparatem. Wiatr targał kępami wyblakłych już traw i od samego patrzenia robiło mi się zimno. Ale i tak nie ma się czym chwalić, ogród zasnął. Gdyby chociaż słoneczko zaświeciło...
W domu na szczęście mam trochę pocieszajek. Fiołeczki kwitną obficie na parapecie w kuchni i grudnik cieszy już kwiatami. Ale prawdziwą radością są teraz moje hipcie (hippeastrum).
W ogromnej donicy upchnęłam wiosną dwadzieścia kilka cebul i doczekałam w końcu takiego efektu:

A to dopiero początek! Wciąż pojawiają się kolejne pąki.
Ale wracając do dzisiejszego tematu, chciałam napisać kilka słów na temat tytoniu ozdobnego.
Pojawił się w naszym ogrodzie po raz pierwszy w tym roku. Jest to roślina jednoroczna z rodziny psiankowatych. Nasionka dostałam w prezencie (dziękuję Grzesiu!).
Mikroskopijne nasionka wysiałam gdzieś w połowie marca. Bardzo obficie powschodziły równie mikroskopijne roślinki. Powiem Wam, że pikowanie takiego drobiazgu to trudna sprawa. Ale dzielnie włożyłam okulary i jakoś poszło. Żałuję, że nie zrobiłam zdjęć ale wiecie jak to jest wiosną - do zmroku w ogrodzie a pikowanie wieczorami. Z dużą satysfakcją obserwowałam jak maleństwa mężniały i wypuszczały kolejne listki. W końcu po zimnych ogrodnikach wysadziłam je na rabaty.
Kwitnienie rozpoczęło się początkiem lipca.

Kolorowe kwiatuszki pięknie wyglądały na tle zieleni.

Odkryłam, że wieczorami pięknie i bardzo intensywnie pachną i zwabiają masę motyli.
Rozrastały się szybko a kwiatów wciąż przybywało.

Tak było do października. W końcu pierwsze nocne przymrozki przerwały kwitnienie. Napracowałam się przy wycinaniu ale warto było. Zebrałam trochę nasion ale nie jestem pewna czy w przyszłym sezonie znów wysieję. To roślina idealna na naturalistyczne rabaty a u mnie właściwie takich już nie ma. Z roku na rok dokonujemy zmian które mają nam ułatwić utrzymanie tego wielkiego ogrodu. Z drugiej strony jak patrzę na te zdjęcia to już mi żal. Może tym razem spróbuję wysadzić je w dużych donicach. Może ktoś z Was już próbował? Będę zobowiązana za informację czy to dobry pomysł.

Bardzo dziękuję Wam za odwiedziny i za przesympatyczne komentarze, które czytam z wielką radością.

Cieplutko pozdrawiam!