Milin

Witajcie kochani.
Dziś wyjątkowo spacerku nie będzie. Ten post chcę poświęcić jednej uroczej roślinie.
Milin amerykański (Campsis) to przepiękne pnącze pochodzące z Ameryki Północnej. Jest u nas dość popularne. Rozpoczyna wegetację późną wiosną co jest korzystne, gdyż zmniejsza niebezpieczeństwo uszkodzenia młodych pędów przez przymrozki.
Kilka lat temu kupiliśmy dwie sadzonki - czerwoną odmiany Flamenco i żółtą odmiany Flava. Posadziłam je przy altance.
Pierwsze kwiaty pojawiły się po trzech latach. Byłam trochę rozczarowana bo wszystkie czerwone.

Trąbkowate kwiaty o długości około 10 cm są prawdziwą ozdobą. Na końcu długiego, młodego pędu najpierw pojawiają się urocze, pomarańczowe "bąbelki" z których stopniowo wyłaniają się długie trąbki kwiatów.

Kwiaty nie utrzymują się zbyt długo i nie więdną na roślinie tylko opadają. W ich miejsce pojawiają się jednak następne. Kwitnienie trwa nieprzerwanie od lipca do września.

W miejscu z którego opadł kwiat pozostaje zabawny i bardzo długi pręcik.

Roślina ta wytwarza owoce w postaci strąków które z czasem pękają rozsiewając nasiona. Dobrze jest je usuwać bo to przedłuża kwitnienie i zapobiega niekontrolowanemu rozsiewaniu.
Milin rośnie bardzo szybko i konieczne jest systematyczne przycinanie. U nas pokrywa jedną ze ścian altanki i większą część dachu.

Wczoraj, z ogromną radością odkryłam, że pojawiły się żółte kwiaty!!!

Jest ich jeszcze niewiele ale wyglądają prześlicznie pomiędzy czerwonymi trąbkami.
Z ciekawości poczytałam trochę i okazuje się, że żółta odmiana zakwita o dwa do trzech lat później niż czerwona - czyli wszystko w normie!

Podobno nektar z kwiatów milinu to przysmak kolibrów. O tym się nie przekonam ale wokół kwiatów krąży mnóstwo owadów.
Roślina ta ma wiele zalet. Szybko i pięknie zarasta podpory, świetnie toleruje każde cięcie i jest odporna na szkodniki. Są też wady. Podobno wytwarza odrosty korzeniowe - na razie tego jednak nie zaobserwowałam. Przeczytałam też, że wszystkie części milinu są lekko toksyczne a jego sok może wywołać podrażnienie skóry u osób wrażliwych - ja na szczęście wrażliwa na niego nie jestem.
Lubię te swoje miliny i cieszę się, że zamieszkały w moim ogrodzie.

Miłego weekendu kochani!!!