Formować czy nie formować - część 2

Serdecznie witam wszystkich odwiedzających mój ogród.
Ostatnim postem rozpoczęłam krótki cykl dotyczący formowania i cięcia roślin w ogrodzie. Opisuję tu wyłącznie moje własne doświadczenia i metody wypracowane przez ponad 10 lat pracy w ogrodzie. Poprzednio pisałam o roślinach, które wykorzystałam do stworzenia obwódek wokół rabat. To alternatywa dla płotków czy kamiennych murków. Dziś o kilku kolejnych roślinach.
Dereń biały to pospolita i dobrze znana roślina.

Ma ozdobne biało-zielone liście i przeurocze kwiaty. Zimą pędy derenia wybarwiają się na czerwono co sprawia, że uroczo kontrastują z bielą śniegu.
O jej uprawie można przeczytać na wielu internetowych stronach więc o tym pisać nie będę, chcę zwrócić uwagę na kilka praktycznych szczegółów.
Krzew dorasta do 3m wysokości. Rośnie dość szybko i szybko choć nieco chaotycznie się rozkrzewia.

Przez pierwsze cztery lata nie cięłam go wcale. Cieszyło mnie, że roślina jest coraz bardziej okazała. W piątym roku jednak postanowiłam go nieco skorygować i odmłodzić. Zauważyłam, że wiele gałęzi leży bezpośrednio na ściółce. Nasz dereń rośnie na rabacie wyściółkowanej korą - kora rozsypana jest na agrowłókninie. Nie chroni to jednak w 100 procentach przed chwastami. Takie rabaty też czasem trzeba oplewić, uzupełnić ściółkę czy rozsypać nawóz. Postanowiłam więc usunąć dolne gałęzie. Byłam ogromnie zaskoczona odkryciem - leżące gałęzie ukorzeniły się jak odkłady. Co więcej, korzenie sięgały już bardzo głęboko, przebiły się przez warstwę ściółki i agrowłókninę. O ile pamiętam wykopałam wtedy 10 dorodnych sadzonek. Gdybym wtedy tego nie zauważyła mielibyśmy dziś prawdziwy dereniowy zagajnik. Od tej pory systematycznie pilnuję, żeby gałęzie derenia nie dotykały podłoża. Wszystkich sadzonek nie wykorzystałam. Jedną wsadziłam przed domem, dziś ma już ponad dwa metry wysokości. Trzy kolejne wsadziłam do dużych donic i postanowiłam spróbować poprowadzić je na wzór roślin szczepionych na wysokim pędzie. Wyprowadziłam po jednym przewodniku i przywiązałam je do sztywnych podpórek. Systematycznie usuwałam wszystkie boczne pędy i przycinałam te, które miały stworzyć koronę. Po trzech latach takiego formowania drzewka przesadziłam na rabatkę.

 Można powiedzieć, że eksperyment się udał. Nie jestem tylko pewna czy wyprowadzone jako pień pędy kiedyś zmężnieją na tyle by można usunąć podpory. Młode derenie nadal uparcie wypuszczają boczne pędy więc muszę systematycznie je usuwać. Również ich korony wymagają częstego przycinania.

Jeśli zwrócicie uwagę na pierwsze z prawej strony drzewko to zauważycie jeszcze jeden efekt - tutaj wyprowadziłam dwa przewodniki i skręciłam je ze sobą jak spiralkę. Dzięki temu cała roślina jest znacznie stabilniejsza. To była pierwsza moja taka próba, jak widać roślinie zupełnie to nie przeszkadza.
Czy warto było? Oczywiście, że tak. To dowód na to, że nie koniecznie po każdą oryginalną roślinę musimy gnać do sklepu.
Innym przykładem taniego pomysłu jest wykorzystanie najzwyklejszego ligustru. Rośnie dosłownie wszędzie więc zdobycie gałązek nie stanowi żadnego problemu. Gałązki ukorzeniają się bezproblemowo i bardzo szybko. Mam w ogrodzie kilka ligustrowych dużych kul, które z daleka wyglądają jak bukszpany. Dziś jednak pokażę Wam niewielki, ligustrowy żywopłocik wokół robinii.

Robinia akacjowa to piękne drzewo o uroczych, pachnących kwiatach. Nie wiedziałam jednak, że to również bardzo "żarłoczne" drzewo, w jego pobliżu nie chciały rosnąć żadne rośliny. Ligustr rośnie bez problemu. Trzeba go oczywiście dość często ciąć - trzy do czterech razy w sezonie.

Myślę, że przy odrobinie wysiłku można z ligustru uzyskać dowolny, ciekawy kształt - serdecznie polecam.
Na dziś to wszystko,  wkrótce ciąg dalszy.
Dziękuję za odwiedziny i serdecznie pozdrawiam.