Formować czy nie formować - część 1

Witam wszystkich bardzo ciepło.
Lubicie formowane rośliny? Gdy zakładaliśmy ogród byłam zafascynowana iglakami o przeróżnych dziwnych kształtach. Nie mówię tu o króliczkach czy innych ogrodowych rzeźbach - to wspaniałe formy ale do parków czy na skwerki. Podobały mi się piękne, kształtne kule i spirale. Najbardziej jednak zachwycały mnie rośliny stylizowane na bonsai. Marzyłam sobie, że kiedyś i w moim ogrodzie takie powstaną. Jednak świadomość tego jak długo będę musiała czekać na efekty była przygnębiająca. Potem okazało się, że mam problem z cięciem. Było mi żal każdej gałązki a gdy decydowałam się ją obciąć to natychmiast wsadzałam do malutkiej doniczki i robiłam sadzonkę. Tak było na początku, z czasem przywykłam. Rośliny były coraz większe, gałązek przybywało - doniczek zaczęło brakować. Ile zrobiłam sadzonek - tego nie wiem, ale wystarczyło ich na obsadzenie całego ogrodu. Przywykłam do cięcia. Obserwowałam jak reagują na nie rośliny i uczyłam się prowadzić poszczególne odmiany. Dużo o tym czytałam ale żadna teoria praktyki nie zastąpi.
W zasadzie trudno określić w którym miejscu kończy się cięcie a zaczyna formowanie. Cięcie może być odmładzające, korygujące lub nadające estetyczny wygląd.
Większość osób oglądających nasz ogród stwierdza, że u nas wszystko jest formowane.

Nie jest to prawdą. Ogród jest raczej uregulowany. Rabaty mają konkretne kształty, większość z nich ma obwódki w formie niskich żywopłotów. To pomaga utrzymać porządek - kora nie miesza się ze żwirkiem na ścieżkach. Najlepszym materiałem na taki właśnie niski żywopłocik okazała się żółta trzmielina i tych obwódek jest u nas najwięcej.

Trzmielina rośnie dość szybko, ładnie się rozkrzewia, jest odporna i niewymagająca i lubi częste cięcie. Nie potrafię powiedzieć ile setek sadzonek było tu wsadzonych. Właściwie to nawet nie były sadzonki, wtykaliśmy wprost do gruntu niewielkie gałązki pochodzące z jednego krzewu macierzystego. Oczywiście nie wszystkie się przyjęły i niektóre miejsca były co jakiś czas uzupełniane. Na efekt zwartej obwódki trzeba było poczekać około 3 lat. Niestety trzmielina nadal szybko rośnie. Żeby obwódka wyglądała estetycznie należałoby ją przycinać przynajmniej raz na miesiąc. Ja robię to trzy razy w sezonie.
W kilku miejscach mamy podobne obwódki zrobione jednak z bukszpanów. W tym przypadku na efekt trzeba było poczekać około 5 lat bo bukszpan rośnie zdecydowanie wolniej. Ale teraz wystarczy je przycinać dwa razy w sezonie.
Zdecydowanie inaczej wyglądają obwódki z floksików.

Dawniej było ich w naszym ogrodzie sporo, teraz pozostały tylko na "ślimaku" przed tarasem. Floksiki mają jedną przewagę nad wcześniej opisanymi - fantastyczne widowisko w okresie kwitnienia. Ale nie jest to łatwa roślina do takiego prowadzenia. Nowe pędy wypuszcza na końcach gałązek które z czasem drewnieją i przestają estetycznie wyglądać. Żeby tego uniknąć należy przycinać je bardzo krótko. Ja robię to zazwyczaj trzy razy w sezonie - wczesną wiosną, po przekwitnięciu i końcem lata. Mnóstwo z tym pracy bo floksikowe poduchy "pęcznieją" w zawrotnym tempie.
Rabaty z azaliami oddzieliliśmy od ścieżek szpalerami drobnych, przepięknie pachnących goździków.

Pielęgnacja takiego szpaleru jest identyczna jak w przypadku floksików - tylko bardzo krótkie zdecydowane cięcie przynajmniej trzy razy w sezonie pozwala na zachowanie zwartej i estetycznej obwódki.
Najbardziej widowiskową formą obwódek w naszym ogrodzie są jednak te z firletek.

Nie da się ukryć, że te wijące się po ogrodzie ostroróżowe smugi robią ogromne wrażenie. Przez większość sezonu firletka smółka jest niepozorną i niewielką roślinką o kształcie rozetki. Posadzona dość gęsto dobrze sprawdza się jako obwódka rabaty. Nie lubi zbytniej wilgoci ale u nas gleba jest piaszczysta. Łodygi kwiatowe jednak mają około 30 cm więc w czasie kwitnienia z wąskiej obwódki robi się pokaźny szpaler. Niestety po przekwitnięciu tą ogromną masę roślinną trzeba usunąć. Jak sama nazwa wskazuje - firletka smółka - kwiatostany są lepkie, jakby pokryte dziwną smółką. Cięcie takiego szpaleru nie jest zbyt przyjemne, zajmuje mi czasem kilka dni. Już w ubiegłym roku zdecydowałam się stopniowo wymienić smółkowe obwódki na trzmielinę. Zostawię sobie jednak kilka większych kęp smółki na rabatach.
Na dzisiaj to wszystko. Już wkrótce kolejny post o cięciu innych roślin. Być może moje skromne doświadczenia komuś się przydadzą. Tak to już jest, że ogród urządzamy "oczami" nie zdając sobie sprawy ile pracy czeka nas w przyszłości.
Serdecznie pozdrawiam!