Choinka bożonarodzeniowa

         Wiele lat temu, kiedy nie było jeszcze samochodów, komputerów ani telewizorów ludzie żyli bardzo prosto. Ich dnie wypełniała ciężka praca od świtu do wieczora, od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Trzeba było przecież zgromadzić zapasy na długie i mroźne zimy, kiedy to ludzie odpoczywali po trudach całego roku.
Można by pomyśleć, że takie długie zimowe wieczory musiały być strasznie nudne, ale nic bardziej mylnego. Kobiety tkały cieple ubrania, mężczyźni dbali o to by w piecu zawsze płonęły drwa, a później długo gawędzili i opowiadali sobie niezwykłe historie. Tak mijały zimowe dni, a wszyscy z niecierpliwością wyczekiwali Bożego Narodzenia. Wtedy spotykali się z krewnymi, chodzili razem do kościoła, a później oglądali różne misteria biblijne.
Tak było też w Alzacji gdzie mieszkał Pierre z rodziną. Ze wszystkich bożonarodzeniowych misteriów najbardziej lubił to o Adamie i Ewie. Uwielbiał patrzeć na scenę przedstawiającą przepiękny ogród z rajskim drzewem obwieszonym jabłkami. Drzewo ze swoimi zielonymi listkami i czerwonymi owocami napełniało radością wszystkich widzów. Przypominało o tym, że po zimie przychodzi wiosna, wszystko rozkwita, odradza się na nowo. Pierre marzył by ta radość trwała dłużej niż tylko w czasie przedstawień, bardzo chciał by wypełniła jego domostwo. Niestety jego chata była mała i nie pomieściłaby aktorów nie mówiąc już o całej scenie.
Chłop długo myślał nad tym problemem, aż w końcu wpadł na pomysł.
- Znajdę jakieś małe drzewko i przyniosę je do domu. Będzie nam przypominało misterium i radość jaką w jego czasie czujemy - powiedział do żony.
To powiedziawszy wyszedł przed chatę i zaczął się rozglądać w poszukiwaniu odpowiedniego drzewa. Niestety wszystkie jabłonie w jego sadzie zgubiły już swoje liście i na próżno było szukać na nich zieleni. Wtedy jego wzrok przykuła mała, iglasta jodełka. Na tle białego śniegu i zimowej szarówki wyglądała jak wiosenny przebiśnieg.
Pierrowi zabiło mocniej serce. Jodełka nie przypominała rajskiego drzewa, ale wiedział, że musi ją zabrać do domu, do swojej rodziny. Po chwili był już w chacie i ustawiał jodłę w pobliżu okna.
Żona Pierra bardzo się ucieszyła z ozdoby chaty, ale wciąż mówiła, że co to za rajskie drzewko bez rajskich owoców. Mężczyzna postanowił temu zaradzić. Z domowej spiżarni przyniósł kilka czerwonych jabłek i worek orzechów zgromadzonych jako zapasy na zimę. Przywiązał do nich kawałek sznurka i zawiesił na jodełce. Kilka ozdób wykonał też ze słomy lśniącej jak złoto.
Drzewko wyglądało przepięknie.
Ponieważ był to okres Bożego Narodzenia wielu krewnych, sąsiadów i przyjaciół odwiedzało chatę Pierra. Wszyscy nie mogli się nadziwić niezwykłej ozdobie domu, jednak każdy kto posiedział przy drzewku rozmawiając z gospodarzami wychodził radosny i pełen spokoju. Rodzina Pierra postanowiła, że od tej pory co roku będą stawiać w chacie przystrojone drzewko. Za ich przykładem poszło wielu, którzy odwiedzali ich w czasie tych świąt.
Zwyczaj ten rozprzestrzeniał się od wioski do wioski, od miasta do miasta, od jednego kraju do drugiego i dziś niemal w każdym domu na świecie w czasie Bożego Narodzenia widzimy pięknie przystrojone, pachnące i mrugające kolorowymi światełkami choinki.

Miękkich płatków śniegu za oknem,

ciepłych bamboszy przy pachnącej choince

i sypiącym iskrami kominku,

a także wymarzonych prezentów i spokoju w sercu!

Wesołych Świąt Kochani!