Okiem zmarzlucha

Witajcie kochani.
Nie lubię zimy. Walka ze śniegiem jest jeszcze do opanowania ale mróz - niekoniecznie. Jestem potwornym zmarzluchem, poniżej 20 kresek przestaję oddychać. Od dwóch dni mamy takie właśnie nieludzkie temperatury. Dziękuję losowi, że kulminacja mrozu (mam nadzieję!) przypadła na ten długi weekend i nie muszę wychodzić z domu. Rozsądek podpowiada, że na szczęście dla roślin spadło tyle śniegu i to przed nadejściem mrozu. Na pewno są bezpieczniejsze i to mnie cieszy.
Dziś rano wstało słoneczko i roziskrzyło śnieg w ogrodzie. Widok był jak z bajki! Miałam najszczerszą ochotę wyjść do ogrodu i zrobić trochę zimowych zdjęć. Taka zima nie przydarza nam się zbyt często. Ale wystarczyło jedno spojrzenie na termometr i szybko zmieniłam zdanie. Co robi zmarzluch gdy nie chce mu się wychodzić z domu? Ano, robi zdjęcia przez szybkę w oknie. Zawsze to jakiś sposób. Oto jak wygląda mój ogród w śnieżnym ubranku.

Zmarznięte bukszpany zabawnie wyglądają w białych czapeczkach.

Z tyłu juki pozwijały swoje liście w cieniutkie ruloniki.

Na skarpie prawie nie widać ogromnych jałowców, utknęły pod śniegiem.

Usztywnione mrozem kępy traw stoją na baczność.

A tak wygląda zimowa altanka:

i sad.

Na ślimaku niewiele widać.

Różaneczniki pozwijały swoje listki, broniąc się przed mrozem i utratą wilgoci.

Na parapetach skrzy się śnieg a poniżej, przy tarasie skrzą się cieniutkie gałązki tawuł.

Widoki jak z bajki, pod tym względem zima potrafi zachwycić.
Ale ja i tak się cieszę, że do wiosny coraz bliżej.
Pozdrawiam Was baaaardzo ciepło!