Ulotne piękno

Witam Was serdecznie i ciepło.
Co roku z utęsknieniem czekam na wiosnę. Zima wydaje się dłużyć  w nieskończoność. W końcu wyłapuję pierwsze odgłosy - ptaki śpiewają jakoś inaczej, jakby chciały oznajmić światu radosną nowinę. Idę wtedy do ogrodu i uważnie obserwuję nowe pączki na gałązkach i zielone czubeczki wystające na rabatach, jakby sprawdzały czy to już czas. Cieszę się każdym odkryciem a w wyobraźni już mam obraz bujnie kwitnącego ogrodu. Potem pojawiają się krokusy - o tej porze intensywny kolor w szarym jeszcze ogrodzie wygląda zjawiskowo. A potem wszystko dzieje się bardzo szybko, zbyt szybko żeby ogarnąć całe to ulotne piękno. Coś zakwita i zaraz potem znika. Zdarza się, że nie zdążę oczu nacieszyć jakimś kwiatkiem a jedyne co mogę zrobić to posprzątać na rabatce. Już wkrótce wiosna buchnie z całą siłą, otoczy nas niezwykła, soczysta zieleń, tysiące kolorów i eksplozja zapachów. Na razie staram się nadążać za wszystkimi nowinkami. Dziś też zrobiłam obchód i pozaglądałam w każdy kącik. Nie był to niestety zbyt miły spacer bo zrobiło się zimno a przeszywający wiatr skutecznie zachęcił mnie do powrotu do domu. Zrobiłam jednak kilka zdjęć i to właśnie nimi chcę się dziś z Wami podzielić.
Na początek kudłate cudeńka czyli pierwsze sasanki.

Mam je od niedawna więc każdy kwiatek to ogromna radość. Jest jeszcze trzecia kępka ale jeszcze nie zakwitła.
Właściwie powinnam zacząć od hiacyntów bo to ich zapach w tej chwili oszałamia. Są w wielu miejscach ogrodu a wiatr skutecznie roznosi ich zapach.

Krokusy już przekwitły, botaniczne tulipanki też. Zbyt szybko ale to wina suszy. Dawno nie padało a wiosna potrzebuje dużo wody. Na pocieszenie pojawił się pierwszy tulipan wysoki, pojedynczy - niewątpliwie to początek tulipanowego spektaklu.

W kolejce czekają kolejne dorodne pąki.

Prawdę mówiąc nie mam pojęcia ile tulipanów rośnie w naszym ogrodzie, z roku na rok jest ich coraz więcej i jak za sprawą czarodziejskiej różdżki pojawiają się w różnych dziwnych miejscach.
W tym miejscu od wielu lat rośnie długi tulipanowy szpaler. Wbrew sztuce ogrodniczej nie wykopywane od dawna z roku na rok kwitną coraz obficiej.

Za tulipanami jak możecie zauważyć jest kolejny szpaler, tym razem z piwonii. Zrobiłam im taką prostą konstrukcję z prętów i linki bo pod wpływem ciężaru kwiatów lubią się pokładać. Za piwoniami szpaler irysów. To nowość, w zeszłym roku pozbierałam z różnych miejsc w ogrodzie sadzonki i uporządkowałam je w jednym rzędzie. Mam nadzieję, że pięknie i obficie zakwitną.
Pojawił się pierwszy, jakby nieco zawstydzony narcyz i pierwsze żonkile.

Są też szafirki. Nocne przymrozki zniszczyły trochę końcówki ich listków ale one dzielnie sobie radzą i stopniowo przybywa w kępkach niebieskich pałeczek.

Mahonia wystroiła się już w swoje żółte korale.

Najwięcej jednak radości w tym pochmurnym dniu sprawiły mi dziś forsycje. To takie moje prywatne, ogrodowe słoneczka. Pięknie rozświetlają, szkoda tylko że nie grzeją.

Zmarzłam i uciekłam do domu. Z okna na piętrze spoglądałam sobie na ogród i marzyłam o tym, co bym robiła gdyby było cieplej.

A teraz pada i to dość mocno. W zasadzie to dobrze, roślinom trzeba teraz dużo wody.
Miłego weekendu kochani!