Trochę smutku, trochę radości

Witam wszystkich wiosennie i ciepło.
Powinnam dzisiejszy wpis zatytułować inaczej. Miało być żółto, może nawet złoto ale niestety tak nie jest. Stali bywalcy odwiedzający mój ogród wiedzą, że mamy tu mnóstwo krzewów forsycji. Co roku o tej porze dają fantastyczny pokaz. Od początku istnienia ogrodu nie zawiodły, aż do teraz. W tym roku nie zakwitły. Czytałam na kilku blogach o tym, że forsycje nie kwitną i dziwiło mnie to. To odporna roślina i raczej nie kapryśna. Co się stało, nie wiem. Być może postanowiły odpocząć ale moim zdaniem to przez silne mrozy które uszkodziły kwiatowe zawiązki. Strasznie mi przykro z tego powodu. Pocieszam się jedynie tym, że na gałązkach są już młode listki więc krzewy nie są uszkodzone. W zeszłym roku wyglądało to tak:

W tym roku pojawiło się tylko kilka kwiatuszków przy samej ziemi, gdzie zapewne było najcieplej.

Gałązki mocno obsypane są pączkami i dopiero z bliska dopatrzyłam się, że z tych pączków rozwijają się już zielone listki.

Wielka szkoda. Z każdym dniem widzę coraz więcej szkód, to była na prawdę ciężka dla roślin zima.
Przemarzło nam kilka cyprysików o które tak uparcie walczyłam przez trzy ostatnie lata. Nie jestem pewna czy uda się je jeszcze uratować.

Po raz pierwszy zmarzła wiekowa mahonia.

Na pocieszenie zakwitł maleńki odrost od korzenia.

Mocno przymroziło laurowiśnię choć rośnie w zacisznym i osłoniętym miejscu.

Nawet jeden z dość sporych bukszpanów mocno oberwał z jednej strony, jakby przeszła tędy jakaś mroźna fala.

Przykro jest oglądać tak zniszczone rośliny, które pielęgnowałam przez wiele lat. Większość jest do uratowania ale czeka mnie ostre cięcie.
Postanowiłam, że nie będę już walczyć z naturą i pozostawię w ogrodzie tylko te rośliny, które poradzą sobie z panującymi u nas warunkami. Nie lubię pokazywać takich smutnych obrazków z ogrodu ale strat jest więcej. Zmarzły dwa różaneczniki, straciliśmy kilka azalii i kilka róż - żal serce ściska.
Mimo wszystko przed nami nowy sezon i nowe wzruszenia bo jestem pewna, że i w tym roku będzie czym się cieszyć.
Tak więc uśmiecham się do pierwszych, botanicznych tulipanków,

i do licznych pąków które zawiązały.

Z radością witam każdy nowy kwiatuszek i cieszę się, że jest ich coraz więcej.

Przywitałam się dziś nawet z panem ślimaczkiem, który szukał sobie zapewne czegoś pysznego na śniadanko.

Bo wiosna zawsze przynosi radość i nic nie jest w stanie nam tego popsuć.
Już w następnym poście zaproszę Was na spacer po wiosennych zakątkach ogrodu - serdecznie zapraszam.
Miłej niedzieli kochani!