Rok 2005 - pierwsze starcie

Po długiej zimie nadeszła w końcu oczekiwana wiosna. Głowę miałam pełną planów i pomysłów i nie mogłam się doczekać, żeby zacząć je wprowadzać w życie. Śniegi stopniały i naszym oczom ukazał się prawdziwy gąszcz do wykarczowania. Niestety nie mam żadnych zdjęć z tamtego okresu, jakoś nie miałam głowy do fotografowania.
Nie słuchając dobrych rad mojej rodziny, postanowiłam, że osobiście zacznę karczowanie. W piękny, kwietniowy poranek, wyposażona w różne narzędzia wagi ciężkiej wyruszyłam w najdalszy zakątek ogrodu, gotowa wypowiedzieć wojnę dzikiej naturze. Dałam z siebie wszystko. Późnym popołudniem oświadczyłam patrzącej na mnie z politowaniem rodzinie, że "obrobiłam 1m2 ogrodu i zostało mi jeszcze 2199m2". To była porażka. Nie uprawiana od lat ziemia - twarda jak skała, setki dzikich odrostów od drzew owocowych i szczelna sieć korzeni pod powierzchnią - nie miałam szans.
Natychmiast pojechaliśmy szukać ciężkiego sprzętu do pomocy. No i się zaczęło....
Najpierw wjechał ciągnik, żeby usunąć stare pniaki i drzewa. O ile nadziemna część drzew nie wyglądała groźnie, to pod powierzchnią czekała prawdziwa niespodzianka. Ciągnik po prostu "stawał dęba", ale w końcu się udało. Potem wjechał pług, po nim glebogryzarka, i znowu pług, i znowu......
Było to w długi weekend majowy, deszczyk mżył a my z niecierpliwością czekaliśmy na efekt końcowy. Warto było. Ogród (a właściwie miejsce na ogród) wyglądał przyzwoicie. Mogliśmy wreszcie zaczynać.
Ogród podzieliliśmy na kilka części. Prace zaczęliśmy od kręgu dzielącego górną część ogrodu - takie rondko.

Ponieważ w tym samym czasie trwał remont domu i pożerał nasze finanse, w ogrodzie musieliśmy sobie poradzić tanim kosztem. Małe, betonowe krążki na rondko zrobiliśmy sami. Z plastikowych butelek po napojach wycinałam krążki, które wypełnialiśmy betonem. Nasz superpatent nr 1.
W środku okręgu posadziliśmy perukowca (przeniesionego z naszej poprzedniej działki). Jak się później okazało, nie było mu tu dobrze i został przesadzony.
Po lewej stronie okręgu zgodnie z naszym projektem miał powstać sad. Wydzieliliśmy dziewięć kwadratowych kwater - każda na jedno drzewko owocowe.

Z uwagi na pochyłość terenu kolejne kwatery leżały coraz niżej a ich brzegi ograniczyliśmy krawężnikami. Krawężniki też zrobiliśmy sami, używając specjalnej formy. Na powierzchni mokrego jeszcze betonu układaliśmy płaskie kamienie wybrane z ziemi. Nasz superpatent nr 2.
Również z uwagi na dużą różnicę poziomów nad tarasami przeznaczonymi pod drzewka powstał dość duży skalniak.

Wszystkie kamienie na skalniak wybraliśmy własnoręcznie w trakcie karczowania i kształtowania terenu. Skalne roślinki przeniesione zostały z naszej poprzedniej działki.
Ścieżka biegnąca od ogrodzenia do okręgu , dzieląca prawą i lewą część górnej części ogrodu została wysypana żwirem a jej brzegi ograniczyliśmy betonowymi krążkami - znacznie większymi niż te w okręgu.

Oczywiście zrobiliśmy je sami, używając jako formy...tortownicy! Nasz superpatent nr 3.
Stopniowo przybywało rabatek i roślin. Najtrudniejsze było urabianie kolejnych kawałków ziemi. Przeorana gleba szybko zaczęła pokrywać się chwastami a nie wybrane z ziemi kawałki korzeni kiełkowały w mgnieniu oka.

Honorowe miejsce zajęły piękne korzenie po wykarczowanych drzewach owocowych.

Były piękną ozdobą przez te wszystkie lata, szczególnie zimą. Niestety w tym roku musieliśmy je usunąć a to miejsce wygląda już całkiem inaczej.
Tak upłynął nasz pierwszy rok w ogrodzie. Górna część zaczynała nabierać kształtów a roślinki pomału podrastały.

Dopiero patrząc z góry było widać, jak niewielki kawałek udało nam się zagospodarować i ile jeszcze pracy przed nami.

Zdjęcia z tamtego okresu są złej jakości, ale niestety nie miałam jeszcze wtedy dobrego aparatu.
Cdn....