Magnolia

Witajcie kochani, to znowu ja :)
Próbuję nadrobić zimowy zastój na blogu! A tak poważnie to dzieje się dużo więcej niż można pokazać w jednym poście. Postanowiłam podzielić zdjęcia tematycznie. Robię ich teraz całe mnóstwo bo w ogrodzie dzieją się prawdziwe cuda. W dodatku nadchodzi zmiana pogody i nie wiadomo co przyniesie. Dziś na przykład jest bardzo ciepło, wręcz parnie. Odkąd przyjechałam z pracy horyzont z każdej strony jest siwo - czarny. W dali pomrukuje burza - niewątpliwie tam już pada. Nad Nadbrzeżną jednak świeciło słoneczko. Często tak jest, że deszczowe fronty nas mijają o włos. Rdzenni mieszkańcy tej okolicy twierdzą, że to wina byłej piaskowni nieopodal. Nie bardzo to rozumiem ale fakt jest faktem.
Piszę tak sobie do Was i obserwuję przez okno, jak ta czarna strefa przesuwa się w naszą stronę - jest nadzieja! Oby tylko gradem nie sypnęło bo wygląda bardzo złowrogo.
Przejdę więc do tematu właściwego zanim rozpęta się burza i będę musiała wyłączyć komputer.
Tak więc magnolia - jedna z piękniejszych roślin w naszym ogrodzie. Jest też jedną z najstarszych roślin. Zabraliśmy ją z poprzedniej działki i najwyraźniej dobrze się tu czuje. Nie każdego roku daje nam tyle radości co teraz, przez ostatnie lata wiele kwiatów niszczyły wiosenne przymrozki. W tym roku, a przynajmniej do dziś :) nie było żadnych przeszkód. Zdjęcia robiłam wczoraj, dziś kwiatów jest jeszcze więcej ale trochę się boję lecieć z aparatem.
Nasza magnolia rośnie w głębi ogrodu, tuż obok staruszka pigwowca.

Ma formę krzewiastą o wysokości około 4 metrów. Ogromne kwiaty cudnie pachną - słodko ale z nutką cytrynowego aromatu. Najpiękniej pachną o poranku, zapach niesie się po całym ogrodzie. Nazywam je motylami :)

Zdążyłam! Jest już czarniusieńko, okropnie się błyska ale wciąż nie pada. Bardzo potrzebujemy tego deszczu, trzymajcie kciuki.
A ja zmykam bo strach pisać dalej :) Zapraszam na kolejny post o wiśniach japońskich.
Buziaki dla wszystkich!!!